اما علاوه بر موسیقی ، واژه ی ایمو برای تعریف یک "خرده فرهنگ" هم استفاده می شه که از طرفداران این موسیقی راک هستن و پوشش ، مشخصات ظاهری و حتی رفتاری خاص خودشون رو دارن . emo  بیشتر به صورت سبکی از زندگی در اومده ، یک ایمو رو به صورت ذاتی داره ، کسی نمی تونه به زور خودش رو تنها با پوشیدن لباس های ایمو توی این فرقه جا بده . البته ریاکاری این افراد اجتناب ناپذیره و به خاطر همین هم واژه ی Emo poser رو درباره ی این دسته از ایموها به کار می برن . از ویژگی های ظاهری ایمو ها می شه به مدل موهاشون اشاره کرد که اغلب فرق کج از چپ به راست باز می کنن که ممکنه روی چشم راستشون رو هم بپوشونه ، رنگ موها از تنوع زیادی برخورداره ولی حالت استانداردش مشکی پرکلاغیه که ممکنه مش هایی با رنگ های تند هم چاشنی اون بشه که سعی داره بی قیدی و آزادی خواهی رو یادآور بشه (punk  و emo هر دو طرفدار rock هستن ، اما جالبه که اغلب در مقابل هم دیگه قرار می گیرن ، چون punk  آزادی خواه هرج و مرج طلب و آنارشیسته و سرو صدا و شلوغی و اغتشاش گریش حدو مرزی نمی شناسه ، اما emo  آزادی خواهی گوشه گیر و آرومه ) . ظاهر ایموها واقعا زیبا و جذابه ، پوست سفیدشوون با اون خط چشم های تیره و پهن واقعا جلب توجه می کنه .

              

                                                                            

لباس های جالب و اغلب اسپرت می پوشن که توشون بیشتر از رنگ های تیره استفاده می شه .

لاک مشکی هم که معمولا پای ثابت آرایش موزیسین های راک هست ، برای ایمو ها کاربرد داره . چهار خونه و راه راه سیاه و سفید خیلی توی لباس های ایمو دیده می شه .